به‌گزارش میراث‌آریا به‌نقل از مرکز روابط‌عمومی و اطلاع‌رسانی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، علی اصغر صمدیانی مدیر پایگاه تاریخی بافت تاریخی مهریز گفت: «هم اکنون بدنه‌سازی و کف سازی مسیر گردشگری مهرپادین براساس سیاست های راهبردی حفاظت از شهر تاریخی مهریز انجام شده است.»
او افزود: «در طرح تفصیلی ویژه بافت تاریخی شهر مهریز با تاکید ضوابط حفاظت و کنترل توسعه سعی شده است مولفه‌های هویتی میراث فرهنگی و طبیعی مهریز شناسایی و برای حفاظت از آن ها طرح و برنامه ای راهبردی تدوین شود.»
او گفت: «بافت مهرپادین تنها مجموعه ثبتی در مهریز است که براساس طرح مصوب میراث فرهنگی و با اعتبار ملی پایگاه پژوهشی بافت تاریخی مهریز به مدت دو سال مورد مرمت و حفاظت قرار گرفت. »
به گفته صمدیانی، بدنه‌سازی و کف‌سازی مسیر گردشگری مجموعه مهرپادین درحالی انجام شد که این مسیر دارای امامزاده، مسجد، حسینیه، آب انبار و حمام تاریخی است.
مدیر پایگاه بافت تاریخی مهریز خاطر نشان کرد: «مجموعه تاریخی مهرپادین یک بخش مهمی از بافت تاریخی مهریز است به طوری که مسجد این مجموعه متعلق به قرن هشتم و قدمت مابقی آثار به دوره قاجار برمی‌گردد. »
شکل‌گیری و بنای ساخت شهر مهریز را به مهرنگار دختر انوشیروان ساسانی منسوب می دانند و در روزگاران پیشین «مهرگرد» و سپس «مهریجرد» نامیده می شده است.
بنابر روایت‌ها شهر امروزی مهریز از ادغام و به هم پیوستن سکونت گاه هایی به نام های مهرپادین، مزویرآباد، بغدادآباد، استهریج و منگ آباد به وجود آمده است. این شهر را می توان توده ای از باغ های بسیار زیبا، زمین های مزروعی وسیع با گونه معماری و ساخت متفاوت توصیف کرد که این شکل قرارگیری، گونه های متفاوت خانه، باغ و خانه‌باغ و در سطح کلان الگوی باغشهر تاریخی ویژه حاشیه کویر را به وجود آورده است.
انتهای پیام/
